بعد از مدت ها

روزها

ساعت ها

و بعد از ثانیه های بیشماری

سنگینی دلم کمی سبک تر شد

بلاخره باز هم احساس خوبم برگشت...

خدا را شکر

کاش ماندنی باشد...

پ.ن: آدم اگر بخواهد وزنه ی سنگینی را بلند کند، در بازه ی زمانی کوتاه برایش ممکن است. اما اگر همان وزنه قرار باشد طولانی مدت در دستش بماند، آن زمان است که با چیزی فراتر از وزن واقعی وزنه رو به رو میشود، که چنان انرژی اش را خواهد گرفت که دیگر نخواهد توانست حتی یک گرم بیشتر را تحمل کند...

دلم سنگین یک وزنه بود...

ممنونم ازت که اون وزنه رو سبک کردی... تویی که میدانم دلنوشته هایم را دیر یا زود خواهی خواند...

تو که هر وقت به چشمانت نگاه میکنم، در دلم میگویم که بی شک هدیه ی خدایی...